សុខនិងសៅដើក្នុងព្រៃ បានប្រទះឃើញផ្លែត្នោតមួយយ៉ាងធំ ខុសពីផ្លែត្នោតធម្មតា។ សៅឧទានឡើង៖
សៅ៖ យី ផ្លែត្នោតអីក៏ធំម្លេះ តាំងពីតូចមក អញមិនដែលប្រទះឃើញ ផ្លែត្នោតណាធំដល់ប៉ុណ្ណឹងទេ …
សុខ៖ ឃើញផ្លែត្នោតប៉ុណ្ណឹងថាធំ … ថ្ងៃមុននៅវាលស្រែខាងលិច អញប្រទះឃើញផ្លែត្នោតមួយធំជាងនេះ ដប់ដង។ គ្រាន់តែដើមរបស់វា ខ្ពស់នោះខ្ពស់ វែងជាងវាលស្រែខាងលិចនោះ មួយរយដង។ ស៊ុតរបស់សត្វចាបដែលធ្លាក់ពីសំបុក នៅលើចុងត្នោតនោះ ធ្លាក់មិនទាន់ដល់ដីផង ហើយគ្រាន់មកដល់ពាក់កណ្ដាលដើម ក៏ញាស់ទៅសត្វចាបហើរបាន។
សៅ៖ … អឺ ដល់ម្លឹង?
ស្ងាត់មាត់បន្តិច…
សៅ៖ ថ្ងៃមុនអញឃើញស្ពានមួយនោះ វែងនោះមហាវែង គ្រាន់តែបុរសម្នាក់ទទួលដំណឹងថា ឪពុករបស់ខ្លួននៅត្រើយម្ខាងស្លាប់ ក៏ធ្វើដំណើរឆ្លងស្ពានទៅធ្វើបុណ្យសព។ តែពេលឆ្លងស្ពានទៅដល់ត្រើយមា្ខងនោះ ក៏ស្រាប់តែគេបា្រប់ថា គេបានធ្វើបុណ្យសពឪពុកខ្លួន ១០០ថ្ងៃរួចហើយ។ ឯងឃើញទេសុខ? ស្ពាននោះវែងនោះមហាវែង បុរសនោះត្រូវប្រើរយះពេល ដល់ទៅជាង៩០ថ្ងៃ ដើម្បីឆ្លងផុត។
សុខ៖ មិនដែលមានស្ពានឯណា វែងបែបនេះទេ …
សៅ៖ គឺស្ពានដែលសង់ពីដើមត្នោត ដែលឯងបានឃើញនោះណា !!!
សុខ៖ … !!!???
