ថ្ងៃនេះ លោក ខឹម វាសនា ប្រមុខបក្សសម្ព័ន្ធជួង បានជួបពិគ្រោះ ជាមួយគ្រូទាយមួយរូប។ បន្ទាប់ពីសូត្រផ្លុំមន្ដអាគមបន្តិចមក លោកគ្រូទាយរូបនោះ បានបើកភ្នែកឡើង រួចនិយាយទៅកាន់លោកប្រមុខថា៖
– ខ្ញុំឃើញលោក នៅក្នុងរថយន្ដដ៏ប្រណិតមួយគ្រឿង បើកដំបូល និងបើកបរ នៅលើមហាវិថីដ៏ធំមួយ នៅក្នុងចំណោមមនុស្សដ៏ពពាក់ពពូន។
លោក ខឹម វាសនា ញញឹម រួចសួរឡើង៖
– ហើយមនុស្សទាំងអស់ហ្នឹង រីករាយអឺងកងឬទេ?
– គឺខ្លាំងក្លាណាស់។ មិនដែលធ្លាប់មាន ពីមុនមកទេ…
– ហើយមានមនុស្សរត់តាម ពីក្រោយរថយន្តទៀត មិនអញ្ចឹងឬ?
– អូ មិនត្រឹមតែរត់តាមទេ គឺមានមនុស្សទាំងសងខាងរថយន្ដ… ច្រើនមែនទែន! មានទាំងកងកម្លាំងនគរបាល មកបើកផ្លូវឲ្យទៀត តែដូចជាមិនស្រួលប៉ុន្មានទេ។
– ពួកគេទាំងហ្នឹង មានកាន់ទង់គ្រវីខ្លាំងណាស់ មែនឬទេ?
– ត្រឹមត្រូវហើយ ជាពិសេសគ្រវីទង់ជាតិ ហើយខ្លះទៀត ថែមទាំងកាន់បដាមានសរសេរថា នេះជាក្ដីសង្ឃឹម នៃប្រទេសជាតិរបស់យើង។
– ដល់ថ្នាក់ហ្នឹងផង! ពួកគេច្បាស់ជាស្រែកអឺងកងណាស់?
– មិនខុសទេ! ជាពិសេស ពួកគេស្រែកថា ពីថ្ងៃនេះទៅ ពួកគេលែងបារម្ភទៀតហើយ។
លោកប្រមុខ ទ្រាំញញឹមមិនចេញធ្មេញ មិនបាន។ លោកបានសួរគ្រូទាយបន្តថា៖
– ចុះខ្ញុំ? ខ្ញុំមានប្រតិកម្មបែបណា ទៅនឹងហ្វូងមនុស្សទាំងហ្នឹង?
– អឺ… សម្រាប់រូបលោកផ្ទាល់?… និយាយតាមត្រង់ ខ្ញុំមើលមិនឃើញលោក មានសកម្មភាពអ្វីសោះតែម្ដង…
– ហេតុអី?
– ព្រោះក្ដារមឈូសបិតគម្របជិត៕