នៅក្នុងគម្រោងសំណង់ តួអេហ្វែល នាងចុងសតវត្សន៍ទី១៩ សាលាក្រុងប៉ារីស បានផ្តល់សម្បទានឲ្យលោក ហ្គូស្តាវ អេហ្វែល (Gustave Eiffel) ធ្វើអាជីវកម្មលើសំណង់ ដ៏ធំស្កឹមស្កៃរបស់ខ្លួន សម្រាប់រយៈពេល ២០ឆ្នាំ។ ផុតកាលកំណត់ នៃការធ្វើសម្បទានខាងលើនេះ លោក ហ្គូស្តាវ ត្រូវតែរុះរើ តួអេហ្វែល ចេញឲ្យអស់ បើ​សូម្បី​តែស្លាកស្នាមបន្តិច ក៏មិនត្រូវទុកដែរ។

ហើយបើសិនជា តួអេហ្វែល ត្រូវបានរុះរើ នៅក្រោយ២០ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីសំណង់មហាគ្រឹះមួយនេះ ត្រូវបាន​សាង​សង់រួចមែននោះ ម្លេះសមបណ្ដាអ្នកទេសចរណ៍ ដែលមកពីគ្រប់ជ្រុយជ្រោយ នៃផែនដី ដែលមានចំនួន​ជាង​៧លាននាក់ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ មិនបានស្គាល់ថា អ្វីទៅជានិមិត្តរូបសព្វថ្ងៃ នៃរដ្ឋធានី ប៉ារីស ប្រទេសបារាំងនោះ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែបើកិច្ចសន្យា ត្រូវបានសម្រេចរួចរាល់ រវាងម្ចាស់ តួអេហ្វែល ដែលជាវិស្វករ ជំនាញខាង​សំណង់​ដែកដឹង លោក ហ្គូស្តាវ អេហ្វែល និងសាលាក្រុងប៉ារីសនោះ សំនួរសួរថា តើម្ដេចឡើយបានមហា​គ្រឹះ ដ៏ធំជាងគេ (ក្នុងសម័យនោះ) មួយនេះ អាចមានជីវិត​រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នបាន?

ជាការរំលឹកឡើងវិញ សំណង់តួអេហ្វែល ចាប់ផ្ដើមដំបូងនៅឆ្នាំ ១៨៨៧​ មានកំពស់៣២៤ម៉ែត្រ ពីកម្រិតទឹក​សមុទ្រ (ជាមហាគ្រឹះដែលខ្ពស់ជាងគេ នៅក្នុងសម័យកាលនោះ)។ សំណង់នេះ ដើមឡើយគ្រាន់តែជា​គម្រោង​​ទាក់ទាញ​ចំណាប់អារម្មណ៍ ដែលមានរយៈពេលខ្លីមួយប៉ុណ្ណោះ រវាងសាជីវកម្មសំណង់ របស់លោក ហ្គូស្តាវ អេហ្វែល និងសាសាក្រុងប៉ារីស ដើម្បីចូលរួមឲ្យកាន់តែអធិកអធម ក្នុងកម្មវិធីតាំងពិពណ៌«សកលលោក» នៃ​រដ្ឋធានីប៉ារីស ដែលត្រូវបានសម្ពោធ បើកទ្វាទទួលមនុស្ស ឲ្យចូលទស្សនា នៅឆ្នាំ១៨៨៩។

» ការដ្ឋានសាងសង់ តួអេហ្វែល៖

ដូច្នេះ ចាប់តាំងពីនាទីដំបូងមកម្លេះ លោកវិស្វករ ហ្គូស្តាវ អេហ្វែល បានដឹងខ្លួនរួចជាស្រេចហើយ ថា​ស្នាដៃ​ដ៏ស្កឹមស្កៃរបស់លោកនេះ មិនមានអាយុកាលលើស ពី២០ឆ្នាំឡើយ។ ប៉ុន្តែលោក មិនអស់សង្ឃឹមទេ។ លោក​នៅតែរក្សា ក្ដីស្រម័យរបស់លោកជាបន្តទៅទៀត ប្រៀបបាននឹងរូបរាងរបស់ តួអេហ្វែល ដូច្នេះដែរ ដើម្បីធ្វើ​យ៉ាងណា កុំឲ្យស្នាដៃស្ថាបត្យកម្មទំនើបដំបូងគេ នៅក្នុងយុគសម័យឧស្សហកម្ម រលាយបាត់រូបទៅវិញ។

នោះគឺការផ្ដល់សារៈប្រយោជន៍ នៃតួអេហ្វែល ទៅជាកន្លែងមួយ បម្រើឲ្យវិទ្យាសាស្ត្រ ជាពិសេសក្នុង​វិស័យ​ទូរគមនាគមន៍ តាមរលកធាតុអាកាស ដោយមិនប្រើខ្សែ។ បន្ទាប់ពីពិធីតាំងពិពណ៌ និងនៅប៉ុន្មានឆ្នាំ​ដំបូងៗ​នោះ មន្ទីពិសោធន៌ខាងវិទ្យុទាក់ទង (គ្មានខ្សែ) មួយ ត្រូវបានតម្លើងធ្វើ នៅលើកំពូលនៃតួអេហ្វែល។ គឺការ​រកឃើញថ្មីនេះ ដែលបានជួយសង្គ្រោះមហាគ្រឹះ ធ្វើអំពីដែកសុទ្ធមួយនេះ ហើយក៏ជាការរកឃើញ ដែល​បាន​ផ្ដល់កំណើត ឲ្យប្រព័ន្ធទាក់ទង ដែលគ្មានខ្សែផ្សេងៗទៀត ដូចយ៉ាងទូរស័ព្ទដៃជាដើម អាចឃើញពន្លឺថ្ងៃ និង​ចេះតែអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួន រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ។

ការរកឃើញថ្មីនេះ បានអង្រួនបេះដូងដល់បណ្ដាជនបារាំង ឲ្យយល់កាន់តែខ្លាំងថា តួអេហ្វែល មិនមែនគ្រាន់​តែ ជាស្នាដៃស្ថាបត្យកម្មទំនើប ខ្ពស់ជាងគេ (ក្នុងសម័យនោះ) ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាបានផ្ដល់មកឲ្យមនុស្សជាតិ នូវ​តម្លៃ​វិទ្យាសាស្ត្រ មិនអាចកាត់ថ្លៃបាន។ ជាពិសេសនៅថ្ងៃទី៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៨៩៨ អ្នកស្រាវជ្រាវ ផ្នែក​វិទ្យាសាស្ត្រ និងឧស្សាហកម្មមួយរូប លោក អឺហ្សែន ឌូក្រេតេ (Eugène Ducretet) បានធ្វើការបង្ហាញ​ជា​សាធារណៈ នូវ​លទ្ធផល​ជា​ផ្លៃផ្កា នៃការទាក់ទង ផ្នែករលកធាតុអាកាសនេះ ដែលត្រូវបានធ្វើឡើង រវាង​ពី​កំពូល​តួ​អេហ្វែល មកកំពូលប៉ម នៃវិមានរំលឹកគុណ ប៉ង់តេអុង (Panthéon) ស្ថិតនៅចំងាយប្រមាណជា ៤គីឡូម៉ែត្រ​ពីគ្នា៕

» អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រលោក អឺហ្សែន ឌូក្រេតេ និងការទាក់ទង រវាងតួអេហ្វែល និងតួប៉ង់តេអុង៖