កម្មករប្រើកម្លាំងអូសរទេះ មកធ្វើការនៅរាជធានីភ្នំពេញ កំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាជាច្រើន ជាពិសេសបញ្ហា ដែល​ទាក់​ទង​នឹងចំណូល មិនសមប្រកប នៅចំពោះការបញ្ចេញកម្លាំងច្រើន ពន់ប្រមាណ។ ជាមួយនឹងការត្អូញត្អែរ បានព្រឹក​ខ្វះ​ល្ងាច ហូបមិនគ្រប់គ្រាន់ជាប្រចាំ និងគ្មានកន្លែងស្នាក់នៅសមរម្យនោះ ពួកគាត់ទាំងនោះ បានរៀបរាប់ថា ពេលខ្លះ​រក​ចំណូល បានត្រឹមតែ ៥០០០រៀលប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយថ្ងៃ។

កម្មករអូសរទេះម្នាក់ នៅផ្សារដើមគ រាជធានីភ្នំពេញ លោក គូវ ភា ក្នុងវ័យ៥៥ឆ្នាំ មកពីខេត្តស្វាយរៀង បានឲ្យ​ទស្សនាវដ្តី​មនោរម្យ.អាំងហ្វូដឹង នៅថ្ងៃទី៦ខែមិនាឆ្នាំ២០១៥ថា លោក ត្រូវបានកូនចៅ ទុកឲ្យនៅតែម្នាក់ឯង និងគ្មាន​អ្នកទីពឹង ដែលជំរុញឲ្យលោក ត្រូវសម្រេចចិត្តចាកចេញពីស្រុក មកធ្វើអ្នកអូសរទេះនៅភ្នំពេញ។ សព្វថ្ងៃ បុរស​ចំណាស់​មិនមានលទ្ធភាព ជួលផ្ទះគេរស់នៅ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញទេ ប៉ុន្តែទីស្នាក់អាស្រ័យ នៅពេលយប់របស់លោក គឺ​នៅ​លើ​រទេះ​ដែលលោក ប្រើប្រាស់សម្រាប់អូស យកកម្រៃនេះតែម្ដង។

ជាពិសេស សួរថា កម្លាំងដែលបានចំណាយ និងកម្រៃដែលទទួលបាន មានភាពសមរម្យឬទេ? លោក គូវ ភា បាន​ទម្លាក់​ទឹកមុខចុះស្រងូតស្រងាត់ មុននឹងធ្វើការត្អូញត្អែរថា កម្រៃដែលលោកបានទទួល ក្នុងអូសមួយជើង១៥០០រៀល នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យលោក យកទៅជួលផ្ទះសម្រាប់ស្នាក់នៅ នោះឡើយ។ ឬបើមិនអញ្ចឹងទេ លោកនឹងត្រូវដាច់ពោះ​ស្លាប់។

នៅមិនឆ្ងាយពីនេះ អ្នកអូសរទេះម្នាក់ទៀត លោក ឈុន រ៉េត នៅក្នុងវ័យប្រហាក់ប្រហែលគ្នា ដែលមកពីខេត្តកំង់ស្ពឺ បានឲ្យដឹងដែរថា គាត់មិនអាចជួលផ្ទះ ឬន្ទប់នៅបានដូចគ្នា ដោយសាតែទទួលបានកម្រៃទាបពេក។ មួយថ្ងៃ លោក​មិនអាចរកបានដល់ ២០ ០០០រៀលនោះទេ បានត្រឹមតែ៥០០០រៀល ទៅ១៥០០០រៀល ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ថ្ងៃខ្លះ មិនមាន​អ្នកហៅឲ្យអូសក៏មាន។

លោក ឈុន រ៉េត បានថ្លែងឲ្យដឹងថា កម្មករដូចពួកលោក អូសមួយជើង ទទួលបាន១៥០០រៀល ខណៈការទទួល​ខុស​ត្រូវ របស់កម្មករអូសរទេះមានទំហំធំ។ គម្លាតរវាង ចំណូល និងការចំណាយកម្លាំង បូករួមនឹងការទទួលខុសត្រូវ មាន​លក្ខណៈខុសគ្នា ដូចមេឃនិងដី។ រីឯចំណូលនោះទៀតសោត ពេលខ្លះមិនទាំងគ្រាន់ ដើម្បីអាចហូបបាយ បានមួយ​ពេល​ផង។

បុរសចំណាស់ បានពន្យល់ទៀតថា អាហារមួយពេល អស់ពី៣០០០រៀល ទៅ៣៥០០រៀល ហើយនៅពេលងូតទឹក ត្រូវ​ចំណាយ៥០០រៀលទៀត។ លោកថា កម្មករអូសរទេះទាំងអស់ សុទ្ធតែប្រើកម្លាំងទាំងអស់ ស្ទើតែរលត់ប្រាណ តែ​កម្រៃវិញហូបបាយមួយពេលមិនគ្រាន់។

អ្នកអូសរទេះដដែល លោក សាវ ក៏បានឲ្យដឹង ពីបញ្ហាដែលពួកគាត់ លំបាកទទួលយកនេះដែរ។ លោក សាវ បាន​ប្រាប់​ថា គាត់មិនដឹងថាមានមុខរបរអ្វីនឹងគេ ព្រោះនៅឯស្រុក មិនអាចប្រកប របរកសិកម្មបាន។ ហេតុនេះមុខរបរ​អូស​រទេះ ជាជម្រើសរបស់លោក។ ព្រោះតែការហត់នឿយ មានកម្រិតធំ កម្មករអូសរទេះរូបនេះ បានដេកគងថ្ងាស លើ​រទេះ​របស់ខ្លួន ហើយសញ្ជឹងរកមុខរបរអ្វី ដែលប្រសើជាងនេះទៅថ្ងៃមុខ។

កម្មករម្នាក់ ពីក្នុងចំណោមនេះ បានរៀបរាប់ថា លោកនឹងសន្សំលុយដែលមាន ហើយបើកូនរបស់គាត់​ជួយទៀត​ផង​នោះ លោកនឹងអាចទិញរទេះថ្មីមួយ ដើម្បីលក់ផ្លែឈើ វាអាចប្រសើរជាងរបរមួយនេះ ដែលធ្វើឲ្យលោក កាន់តែ​ទ្រុឌ​ទ្រោម ទៅក្នុងវ័យចាស់ជរា៕