«លោកជាសមត្ថកិច្ច ត្រូវធ្វើការដោយសុចរិត។ បើមេលោកបញ្ជាថា គ្រាន់តែរុញច្រាន នោះលោកមានសិទ្ធិត្រឹម​តែ​រុញច្រានទេ។» អនុប្រធានផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស និងមេធាវីតំបន់របស់សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក ណៃ វ៉ង់ដា បានស្នើដល់ថ្នាក់លើនៃកងកម្លាំងរបស់អាជ្ញាធរ ឲ្យមានវិធានការលើមន្រ្តីដែលអនុវត្តល្មើសនឹងបទបញ្ជា ដែល​ជាភាពអុជអាលមួយឲ្យមានអំពើហិង្សាកើតឡើង។

អ្នកស្រីយ៉ោម បុប្ផា អង្គុយនៅជាប់នឹងជើងរបស់កងកម្លាំងបង្ក្រាបកុបកម្ម។ (រូបថត MONOROOM.info/ O. Vary)

សិទ្ធិអំណាច - អនុប្រធានផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស និងមេធាវីតំបន់របស់សមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក ណៃ វ៉ង់ដា បានបញ្ជាក់ថា មានសមត្ថកិច្ចមួយចំនួនរុញច្រាន ដោយសុចរិត តែក្នុងនោះក៏មានមួយចំនួនតូចបានបន្លំ ដោយ​យកជើងឈូស ធាក់ និងជាន់ទៅលើក្រុមបាតុករ។ លោកបានបង្ហាញពីអត្តសញ្ញាណខ្លះ ក្នុងការឈាន​ទៅ​រកមុខ កូនទាហានដែលបានប្រើហិង្សានោះ ថាជាលោកអនុសេនីយ៍ម្នាក់ លោកសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះ មានអត្តលេខ​៦៣៤៨០ ជាអ្នកយកជើងធាក់ និងជាន់ជើងក្រុមបាតុករ។ លោកណៃ វ៉ង់ដា បានចោទសួរថាតើត្រូវទុកមន្រ្តីរូបនោះ ឲ្យនៅក្នុងក្រុមនេះទៀតឬយ៉ាងណា?

ក្នុងហេតុការណ៍ កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី៤ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៤នេះ នៅមុខសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ មានការ​ជួបជុំ​របស់ប្រជាពលរដ្ឋរងគ្រោះព្រោះបាត់បង់ដីធ្លី និងសមាជិកនៃគ្រួសារជនជាប់ឃុំឃាំង ក៏ត្រូវបានកម្លាំង​ចម្រុះ​គ្រប់​គ្រងដោយ​រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា មករុញនិងកៀរពួកគាត់ចេញពីមុខសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ មកផ្នែកខាងលិច​នៃ​ផ្លូវថ្នល់។

កម្លាំង​ចម្រុះប្រហែលជិតមួយរយនាក់ ក្នុងពេលកំពុងអនុវត្តតាមបញ្ជា ដែលចេញពីក្នុងវិទ្យុទាក់ទងមួយ ដែលទំនង​ជាអ្នកជាមេបញ្ជាការជាន់ខ្ពស់ក្នុងការដឹកនាំនេះ បានលើកឡើងថា «ដេញចេញឲ្យអស់ពីមុខតុលាការ ទាំងអ្នក​ការសែត ទាំងមន្រ្តីអង្គការ»។ ក្រោយទទួលបានបញ្ជា កងកម្លាំងទាំងនោះ ភាគច្រើនបានធ្វើការរុញ​ច្រានជាធម្មតា ជាមួយនិងខែលរបស់ខ្លួន និងមិនបានបង្កឲ្យមានអ្នកណាម្នាក់របួសធំដំទេ។ ឯអ្នកខ្លះទៀត ក៏​បាន​ញឹង ឬអូសអ្នកណាដែលគាត់អង្គុយ និងមិនអាចរុញច្រានបាន។

តាមសម្លេងបញ្ជារចេញពីវិទ្យទាក់ទង ឃើញថាមិនមានការបង្គាប់បញ្ជា ឲ្យមានការប្រើប្រាស់នូវហឹង្សា តាមរយៈ​ការ​វាយតបនោះទេ ទោះជាក្រុមបាតុករជាបុរសក៏ដោយ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ក៏មានកូនទាហ៊ានមួយចំនួន ដែលក្រុម​ប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះ ចាត់ទុកថាជាប់ខ្សែស្រឡាយវៀតណាមបង្កប់ បានយកស្បែកជើងទាហានរបស់ខ្លួន«ឈូស» និងជាន់ជើងរបស់បាតុករចូលរួមទាំងនោះ ឲ្យមានរបួសស្នាមមួយចំនួនតូចដែរ។

អ្នកស្រី ឆាយ គឹម ហ៊ន បានចង្អុលបង្ហាញមុខទាហានម្នាក់ក្នុងទឹកមុខមាំ មាឌធំ សម្បុរស មិនចេញស្តី មិនញញឹម ដែលបានលបលួច«ជាន់»ជើងស្ត្រីម្នាក់ផ្សេងទៀត ស្ទើរបែកម្រាមជើង ជាមួយនិងការរុញច្រានទៅក្រោយ។ អ្នកស្រី​បន្តថា តែគ្មានការប្រើប្រាស់បន្ធែមនូវដំបងសម្រាប់វាយនោះឡើយ។

ស្របពេលដែលកៀរពួកប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់ មកដល់ចិញ្ចើមផ្លូវម្ខាងទៀតរួចរាល់ហើយ មានកូនទាហានម្នាក់​បាន​ខ្សឹបប្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋដែលគាត់បានកៀរ ហើយទស្សវដ្តីមនោរម្យ.អាំងហ្វូ បានលឺលោកលើកឡើងថា «ពួកខ្ញុំមាន​ចិត្ត​អាណិត និងអាសូរអ្នកទាំងអស់គ្នា។ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើទេ តែជាកូនចៅ ត្រូវស្ថិតក្រោមបញ្ជា ត្រូវតែធ្វើតាមបញ្ជាមេ។ តែខ្ញុំមិនដែលបានវាយ ឬរុញអ្នកណាម្នាក់ឲ្យមានរបួសទេ។ ទោះបីមេបញ្ជាឲ្យវាយ ក៏មិនដែលវាយដែរ ព្រោះមាន​សាច់ឈាមដូចគ្នា។ តែអ្នកផ្សេងទៀតមួយចំនួនតូច ក៏ឆេវឆាយដែរ។»

លោក ឡុង សាវុធ អធិការរងនគរបាលខណ្ឌ៧មករា ដែលមាន​វត្តមាននៅកន្លែងកើតហេតុនោះ មិនបានឆ្លើយតប​ទៅនឹងសំនួរ ដែលបានចោទសួរទៅ​លោក​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការញុះញង់ ឲ្យមានអំពើហឹង្សាពីក្រុមសមត្ថកិច្ច​ដែលជា​កូន​ទាហានរបស់លោកទេ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ក្រុមបាតុករមួយចំនួន ក៏ទទួលយល់ស្រប នូវការប្រើប្រាស់នូវកងកម្លាំង​នេះ ដែលមិនមែនជាក្រុមបាតដៃទីបី ឬក្រុម«ខ្លួនខៀវ និងពាក់មួកខ្លុបខ្មៅ»។

សាធារណៈមតិមួយចំនួន រិះគន់ម្តងហើយម្តងទៀតទៅលើ ការប្រើប្រាស់នូវកម្លាំងសន្តិសុខរបស់«ជាតិ» ទៅ​វាយ​បង្ក្រាប​លើប្រជាពលរដ្ឋ ទាមទានូវសិទ្ធិសេរីភាព និងការរស់នៅសមរម្យរបស់ខ្លួន។ មិតិទាំងនេះបាន​ចាត់ទុកថា​ នេះ​ជាជម្ងឺមហារីក ឬការញៀនថ្នាំដោយមិនដឹងខ្លួនរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំ ដែលពិបាកនឹងរកថ្នាំមកព្យាបាល។ ពូកគេបានចាត់​ទុកការប្រើប្រាស់កម្លាំងជាតិ បង្ក្រាលើប្រជាពលរដ្ឋខ្លួនថា នឹងអាចក្លាយជា«ទម្លាប់» ឬ«ប្រពៃណី»។ «ទម្លាប់» ឬ​«ប្រពៃណី»នេះប្រហែលជានឹងមិនអាចខ្វះបានរបស់រដ្ឋាភិបាល នៅពេលដែលមានពិធី ជួបជុំរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ​ម្តងៗក្នុងការសម្តែងនូវឆន្ទៈ និងសិទ្ធិសេរីភាពរបស់ខ្លួននោះ៕

--------------------------------------------------
ដោយ អ៊ុម វ៉ារី (ទំនាក់ទំនង៖ [email protected]) - ភ្នំពេញថ្ងៃទី០៤ មេសា ២០១៤