«ឲ្យកូនខ្ញុំមកវិញម៉ោ!ៗ» នេះជាសម្រែកយំរបស់ម្តាយជនត្រូវចោទ អ្នកស្រី ញ៉ាវ សំណាង  នៅមុខសាលាដំបូង​រាជធានីភ្នំពេញ ក្នុងពេលដែលតុលាការមួយនេះបានយកកូនអ្នកស្រី ដែលគ្រាន់តែជាប់សង្ស័យថា បានគប់កញ្ចក់​រថយន្ដបែក មកកាត់ក្តីឲ្យជាប់ពន្ធនាគារ។ នេះជាបទយកការណ៍ខ្លីមួយ ដែលអាចជារឿង«តូច»សម្រាប់មនុស្ស​មួយចំនួន តែវាជាទុក្ខធំ«ជាងភ្នំ»សម្រាប់គ្រួសារដ៏ក្រីក្រនេះមកពីខេត្តកំពត និងជារឿង«ហួសចិត្ត»សម្រាប់​ប្រព័ន្ធ​អនុវត្តន៍ច្បាប់នៅកម្ពុជា។

ម្ដាយជនត្រូវចោទ នៅមុខសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ នៅថ្ងៃទី២៧ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤។ (រូបថត MONOROOM.info/ O. Vary)

ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ - លោក ប្រាក់ ប្រេញ ឪពុកមារនៃជនត្រូវចោទឈ្មោះ វ៉ន លី បានរៀបរាប់រឿងរ៉ាវប្រាប់ទស្សនាវដ្តី មនោរម្យ.អាំងហ្វូ ថាក្មួយ​របស់លោកធ្វើការនៅក្នុងហាង ហេងហេងពីរ ក៏ត្រូវបានម្ចាស់ហាងមួយទៀតឈ្មោះ គឹម ឡុង ដែលនៅក្បែគ្នានោះ ចោទប្រកាន់ថា បានគប់កញ្ចក់ឡានគេ។ លោកបានបន្តរថា ហេតុការណ៍នោះកើតឡើង​នៅម៉ោងជាងមួយយប់ ក្មួយរបស់លោក និងសាក្សីដែលកំពុងគេងជាមួយគ្នា ត្រូវបានប៉ូលីសខណ្ឌទួលគោកចាប់ និងបញ្ជូនទៅដាក់​ពន្ធនាគារតែម្តង ដោយគ្មានក្រុមគ្រួសារណាបានដឹងឡើយ ហើយជាប់ឃុំនៅក្នុងខណ្ឌទួលគោក​រហូតមួយសប្តាហ៍​ពេញ និងត្រូវបានយកមកតុលាការពីលើករួចមកហើយ។ នេះជាលើកទីបី ដែលតុលាការហៅមក​សួរនាំ តែទើបតែជាលើកទីមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលក្រុមគ្រួសារទទួលបានព័ត៌មានក្នុងការចាប់ខ្លួននេះ។

លោក ប្រាក់ ប្រេញ បាននិយាយទៀតថា ពេលនេះក្មួយរបស់លោក នៅមិនទាន់មានមេធាវីការពារនៅឡើយ៖ «គេ​ចោទតែខាងគេ មេធាវីក៏មានតឬខាងគេម្ខាង ខាងខ្ញុំមិនមានទេ»។

មានអាយុ១៧ឆ្នាំ ជាកូនទីពីរក្នុងចំណោមបងប្អូនប្រាំមួយនាក់ មានស្រុក​កំណើតនៅភូមិទន្លេនាង ឃុំចំប៉ី ស្រុកអង្គរ​ជ័យ ខេត្តកំពត យុវជនឈ្មោះ វ៉ន លី ត្រូវបានប៉ូលីសខណ្ឌ​ទួលគោក​ចាប់ខ្លួន​កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤ នៅ​ហាង​ហេងហេង២ ក្នុងសង្កាត់បឹងកក់ពីរ ខណ្ឌទួលគោក ក្នុងបទ​ចោទប្រកាន់បង្ករបួសស្នាម មានស្ថានទម្ងន់ទោស ក្នុង​នោះ មានការ​«គប់កញ្ចក់ឡាន»។

កុមារីជាប្អូនជនត្រូវចោទ ដែលមានអាយុទើបតែជាងដប់ឆ្នាំ បានស្រែកយំទួញសោក ជាមួយម្តាយនិងបងៗពីរ​នាក់​ផ្សេងទៀតនៅទីនោះថា៖ «បងខ្ញុំមិនមានខុសអីទេ ម្តេចយកបងខ្ញុំទៅអញ្ចឹង។ បងខ្ញុំនៅគេងសោះ គេទៅចាប់បងខ្ញុំ។ (...) ខ្ញុំអាណិតបងខ្ញុំខ្លាំងណាស់ មុនធាត់ឥឡូវប្រែជាស្គមសល់តែឆ្អឹង បងខ្ញុំសល់តែឆ្អឹងៗ។»

លោក ប្រាក់ ឌាង ជាឪពុក បានថ្លែងប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា លោកមិនបានជួបមុខកូនឡើយ តាំងពីយប់ថ្ងៃទី១៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤ ព្រោះសាលាខណ្ឌទួលគោកមិនអនុញ្ញាត។ លុះព្រឹកឡើង ទើបគេឲ្យជួបមួយភ្លែត។ ឥឡួវនេះ​គេយកកូនមកតុលាការ ហើយគេក៏យកបន្តទៅដាក់​នៅពន្ធនាគារ​ព្រៃសរ សូម្បីតែមុខក៏គេមិនបានឃើញដែរ។ ជា​មួយនឹងទឹកភ្នែករលីងរលោង និងទ្រហោរម្តងៗ ឪពុកជនត្រូវចោទរូបនេះ បានបញ្ជាក់ថា «កូន​ខ្ញុំមានសាក្សី តែ​មិន​ត្រូវបានតុលាការហៅមកសួរនាំទេ ឯភាគីម្ខាង​ទៀត ក៏មិនបានមកតុលាការដែរ។ អយុត្តិធម៌​ណាស់ៗ។»

ទស្សនាវដ្តី មនោរម្យ.អាំងហ្វូ មិនអាចសុំការបំភ្លឺពីលោក ហួត ចាន់យ៉ារ៉ាន់ អធិការប៉ូលិសខណ្ឌទួលគោកបានទេ ដោយទូរស័ព្ទរបស់លោកមិនអាចភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងបាន។ តែនៅព្រឹកថ្ងៃទី២៧ ខែកុម្ភៈ ក្រោយពីតុលាការធ្វើការ​សាកសួរចប់ ក្រុមអនុរក្សពន្ធនាគារក៏បានបញ្ជូនជនជាប់ចោទនោះ ទៅកាន់ពន្ធនាគារព្រៃសរវិញតែម្តង បើសូម្បី​ឪពុកម្តាយបងប្អូនក៏មិនអនុញាតិឲ្យជួប ជាចុងក្រោយដែរ។

គ្រួសារនេះ ក៏បានសម្រេចចិត្តទៅកាន់ស្នាក់ការ​គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ដើម្បីឲ្យមេដឹកនាំគណបក្សនេះ ជួយរក​យុត្តិធម៌ឲ្យ។ ពួកគាត់បានបញ្ជាក់ថា នេះជាជម្រើស​ចុងក្រោយហើយ ដែលគ្រួសារលោកអាចពឹងពាក់បាន ព្រោះ​គ្រួសារលោកក្រីក្រណាស់ និងបានជំពាក់លុយធានាគារទៀតផង។

នេះជាប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ និងការអនុវត្តច្បាប់របស់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ដែលពិបាកនឹងធ្វើឲ្យគេយល់បានថា «គប់»​បែកកញ្ចក់ឡាន គ្រាន់តែជាបទល្មើស​តូច​តាចមួយប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែជនត្រូវចោទ (ដែលមិនទាន់ដឹងថាមានទោស ឬ​យ៉ាងណា​នៅ​ឡើយ) ត្រូវបានគេអនុវត្តច្បាប់ដាក់ទោសធ្ងន់ធ្ងរ ជាងឧក្រិដ្ឋជនធំៗទៅទៀត។ ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ ដែល​រងការរិះគន់មិនឈប់ឈរ ថាជា«ម៉ាស៊ីនកាត់ក្ដី»របស់ក្រុមអ្នកអំណាចមានលុយនៅកម្ពុជា៕

--------------------------------------------------
ដោយ អ៊ុម វ៉ារី (ទំនាក់ទំនង៖ [email protected]) - ភ្នំពេញថ្ងៃទី២៧ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៤