ការយករូបភាពអកុសល្យ យក​មក​ផ្សព្វផ្សាយ ត្រូវ​បាន​អ្នក​សារព័ត៌មាន​ជា​ច្រើន​សម្ដែង​ការ​មិន​គាំទ្រ ចំពោះ​បណ្តា​ស្ថាប័ន​ផ្សព្វផ្សាយ​មួយ​ចំនួន ដូច​ជា​ទូរទស្សន៍ កាសែត និង​គេហទំព័រ យក​មក​ធ្វើការ​ផ្សព្វផ្សាយ ដែល​វា​បាន​ប៉ះ​ពាល់​យ៉ាង​ខ្លាំង ទៅ​ដល់​អារម្មណ៍​អ្នក​ទស្សនា និង​សិទ្ធិ​របស់​ជន​រង​គ្រោះ។

និស្សិតផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ នៃ​សាកល​វិទ្យា​ល័យ​ភូមិន្ទ​ភ្នំពេញ ដេប៉ាតម៉ង់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​កញ្ញា ឡេង ស្រីនិច បាន​បញ្ចេញ​ទស្សនៈ​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ​ថា ការ​យក​រូបភាព​អកុសល​មក​​ធ្វើការ​ផ្សព្វផ្សាយ វា​បាន​ធ្វើ​ឱ្យ​ប៉ះ​ពាល់​យ៉ាង​ខ្លាំង ទៅ​ដល់​សតិ​អារម្មណ៍​អ្នក​ទស្សនា។ កញ្ញា​បន្ត​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង​មក​នេះ កញ្ញា​សង្កេត​ឃើញ​ថា ស្ថាប័ន​សារព័ត៌មាន​មួយ​ចំនួន​ធំ នៅ​តែ​បន្ត​ដាក់​រូបភាព​ដែល​មិន​សមរម្យ​ទាំង​ហ្នឹង នៅ​លើ​គេហទំព័រ​ឬ​សារព័ត៌មាន​របស់​ខ្លួន ដោយ​មិន​គិត​ទៅ​លើ​បញ្ហា ដែល​វា​បាន​កើត​ឡើង​នោះ​ទេ។

និស្សិតផ្នែកសារព័ត៌មានរូបនេះ បន្ថែមថា៖ «ជាក់ស្តែងរូបចំនួន វាបានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ទៅដល់អ្នកអាន​របស់​គាត់​ខ្លាំង ហេតុអី? ដោយសារតែគាត់អានទៅ រូបភាពមួយចំនួន ជាពិសេសថ្មីៗនេះ រូបភាពគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍​ដូច​ជាដាច់ដៃ ដាច់ជើង ដាច់ខ្លួនជាដើម ដែលគាត់មើលទៅ ធ្វើឱ្យមានការរន្ធត់ ភ័យខ្លាចផ្សារ។ ហើយចុះញាតិ​មិត្ត​គ្រួសារគាត់ ថាគាត់មានអារម្មណ៍បែបណា សូម្បីតែយើងអ្នកក្រៅយើង នៅតែមានអារម្មណ៍អាណិតអាសូរដែរ ចុះទម្រាំញាតិសន្តានគាត់ តើយើងមិនខ្វល់ខ្លះទេឬយ៉ាងណា ក្នុងនាមយើងជាអ្នកកាសែត?»

ចំណែកកញ្ញា មាន ស្រីរ័ត្ន ជាសមាជិកក្លឹបសាធារណៈជន កញ្ញាគាំទ្រឱ្យមាន ការដាក់រូបភាពអកុសល​ទាំង​នេះ​ដូចជា រូបភាពសាកសពជនរងគ្រោះ ដោយមិនមានការបិទបាំង ដាក់រូបភាពឈាម ពីការគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ រូបភាពឃាតកម្មដែលមានការកាប់សម្លាប់ និងរូបភាពស្តែងៗមួយចំនួន ដែលជាការពិត និងបានកើត​ឡើង​ស្ដែងៗក្នុងព្រឹត្តិការណាមួយ។ ចំពោះការគាំទ្រនេះ ត្រូវបានយុវតីរូបនេះពន្យល់ថា ការដាក់រូបភាពទាំងនេះ យក​ទៅផ្សព្វផ្សាយ វាបានបញ្ជាក់ពីព័ត៌មាននេះ បានយ៉ាងលម្អិត។ កញ្ញា បន្តថា ក្នុងសារព័ត៌មានមួយ ត្រូវមាន​ដើមហេតុនៃការកើតហេតុ ម្យ៉ាងបើគ្មានរូបភាពទាំងយកទៅបញ្ជាក់ ព័ត៌មាននោះហាក់មិនពេញលេញ​នោះ​ទេ។

កញ្ញា ស្រីរ័ត្ន បានលើកទឡ្ហីករណ៍មកការពារអំណះអំណាងរបស់ខ្លួន យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ហើយការដាក់​រូបភាព​ហ្នឹងទៀតសោត វាអាចជួយសារធារណៈជន ដូចជាករណីគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ អញ្ចឹងនៅពេលដែល​គាត់​ឃើញ​រូបភាព ដែលថាអាក្រក់អស់ហ្នឹង គាត់ចាប់ផ្តើមប្រុងប្រយ័ត្នខ្លួន»។ ក្រៅពីជួយដាស់តឿនដល់អ្នកអាន កញ្ញាបានជឿជាក់ទៀតថា វាក៏អាចជួយប្រាប់អត្តសញ្ញាណនៃជនរងគ្រោះ ដល់ក្រុមគ្រួសារគេផងដែរ។

ជំទាស់ទៅនឹងការលើកឡើង របស់យុវតីខាងលើនេះ និស្សិផ្នែកសារព័ត៌មានម្នាក់ទៀត យុវជន អូន សេងប៉ បានលើកឡើងថា ចំពោះការដាក់បង្ហាញរូបភាពជនរងគ្រោះផ្សព្វផ្សាយ ដើម្បីឱ្យក្រុមគ្រួសារបានឃើញនេះ តើអ្នកសារព័ត៌មានមានបានគិត ទៅលើផលប៉ះពាល់ដែលកើតមានដែរឬ ថាតើរូបភាពដែលបានផ្សាយនេះ ជះឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះដល់សង្គមទាំងមូល។ សេងប៉ បានបន្តថា៖ «នៅពេលដែលយើងបោះពុម្ភនៅលើកាសែត ថាមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលបានអាន ហើយក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងហ្នឹង ថាតើអ្នកណាខ្លះ ជាអនិតិជន​ក្រោមអាយុ១៨ឆ្នាំ ដែលគាត់បានអាន?»

រីឯ កញ្ញា យ៉ុង ខេមរា អ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានដ៏ល្បី របស់ទូរទស្សន៍អប្សារា បានលើកឡើងថាកញ្ញាមិនគាំទ្រ​នោះទេ ការដែលស្ថាប័នសារព័ត៌មានមួយចំនួន មិនមានក្រមសីលធម៌ យករូបភាពអកុសល្យរបស់​ជន​រងគ្រោះ​ទាំងនោះ មកធ្វើការផ្សព្វផ្សាយជាសារធាណៈ ដោយមិនគោរពសិទ្ធិជនរងគ្រោះ និងក្រុមគ្រួសារជនរងគ្រោះ។ កញ្ញាបន្ថែមថា៖ «ពាក្យថាក្រមសីលធម៌មួយម៉ាត់ គឺដឹងដល់ពាក្យថាសីលធម៌។ សីលធម៌គឺយើងនិយាយ​ពីការ​គោរពគ្នា ការគោរពសិទ្ធិគ្នាទៅវិញទៅមក អញ្ចឹងឧទាហរណ៍ថាសាកសព សូម្បីតែសាកសពក៏គាត់​ចេះខ្មាស់​គេ​ដែរ។»។

លោក ពុយ គា សមាជិកក្រុមប្រឹក្សាក្រមសីលធម៌ អ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា បានថ្លែងថា សម្រាប់បរិបទ​សារព័ត៌មាន​នៅប្រទេសជប៉ុន គេប្រយ័ត្នប្រយែងណាស់ ក្នុងការដាក់រូបភាពជនរងគ្រោះធ្វើការផ្សព្វផ្សាយ គេ​បង្ហាញតែពីការខូចខាតផ្ទះសម្បែង អាគារជាដើម។ លោកថា ចំណែកសារព័ត៌មានមួយចំនួនទៀត នៅ​តាម​បណ្តាប្រទេសធំៗ នៅពេលដែលគេបង្ហាញពីរូបភាពសាហាវ គឺគេធ្វើទៅតាមបរិបទ។

ចំណែកគ្រូបង្រៀនផ្នែកសារព័ត៌មានលោក ឈឿន ឈានណារិទ្ធិ បានបញ្ជាក់ដែរថា បើទោះបីជាផ្សាយ​រូប​រន្ធត់ ទទួលបានការនិយម និងមើលច្រើន ពីទស្សនិកជនមួយភាគក៏ដោយ ប៉ុន្តែអ្នកអានឬទស្សនាផ្សេងទៀត ក៏បានរិះគន់ពីបញ្ហានេះដែរ៕